Styl pop art zwany sztuką popularną powstał w latach pięćdziesiątych XX wieku. Pierwotnie był nurtem artystycznym powstałym z fascynacji wielkomiejskiego świata, konsumpcjonizmem i wolnością wyboru. Charakteryzuje się mocnymi kolorami, prostotą połączoną z pewnością wypowiedzi a nawet ekstrawagancją. Jeden z ojców pop art, Andy Warhol zasłyną malując puszki zupy Campbell’s a tym samym przyczynił się do popularyzacji i „udomowienia” tej sztuki. Czym jest i jak się sprawdza we wnętrzach dowiecie się poniżej.
Geneza pop art’u
Pop art kojarzony jest ze Stanami zjednoczonymi które w latach 50-tych intensywnie się rozwijały i chociaż narodził się w Europie, nie było możliwości jego rozwoju w zniszczonym II wojną światową starym lądzie. W USA szybko postępujące technologie i zauroczenie nimi szło w parze z bogaceniem się mieszkańców i coraz większym konsumpcjonizmem. Niemal wszystko co chociażby minimalnie ułatwiało lub uprzyjemniało życie było przyjmowane z entuzjazmem. Jednym z charakterystycznych tamtym czasom był silny rozwój reklamy cieszącej się ogromnym zaufaniem. Nikt nie zastanawiał się nad ekologią, ważne było tu i teraz. Po ciężkich latach 40-tych wreszcie nastąpiła wolność słowa i czynu. Równie doskonale rozwijała się sztuka uliczna i kultura które odzwierciedlały pragnienia oraz ich spełnienie. Prostota wypowiedzi, wręcz dosłowność zespolona mocnymi kolorami zdominowały początkowo USA, a następnie niemal cały świat.
Dzisiaj sztuka popularna jest jedną z najbardziej charakterystycznych i rozpoznawalnych.
Styl pop art we wnętrzach
Śmiałe, mocne kolory sprawiają że nie jest on zbyt popularny w naszych mieszkaniach. Samodzielnie niezwykle rzadko, ewentualnie z domieszką innego trendu wnętrzarskiego, ewentualnie w formie eklektyzmu. Dla niektórych zbyt odważny, nie do przyjęcia, nazywany kiczowatym, pstrokatym i agresywnym. Dla innych to sposób na wyrażenie siebie oraz pokazanie odwagi. Pomimo tego że jest wielu artystów tworzących w latach pięćdziesiątych, inwestycja i eksponowanie obrazów tamtych czasów nie jest stricte przypisane do stylu. Stworzyć go można nawet dzięki współczesnym meblom i dodatkom, chociaż dodatek sztuki będzie ich ukoronowaniem.
Charakterystyczne meble
Projektując wnętrze w stylu USA lat 50-tych koniecznie trzeba sięgnąć bo charakterystyczne meble, zarówno wypoczynkowe jak i pozostałe. Cechuje je wyrazisty kolor oraz proste, ale nie prostackie kształty. W formie są nieskomplikowane. Bez zbędnych falban, szerokich podłokietników, witraży i wyżłobień. Współcześnie robione krzesła i stoliki mają szerokie zastosowanie zarówno w domach prywatnych jak i miejscach publicznych. Nie zajmują wiele przestrzeni, doskonale wpasowują się niemal w każdy kąt i ożywiają kolorem. W przypadku foteli i sof często ich budowa pozwala na zastosowanie zdejmowanych pokrowców, co znacznie ułatwia utrzymanie czystości. Szafy użytkowe oraz komody mogą być zarówno w jednolitych, żywych kolorach, ale także oklejone zdjęciami i rysunkami pin up.
Kolory typowe dla pop art
Przede wszystkim to kolory żywe, śmiałe, mocne. Tu nie ma miejsca na półcienie, przejścia i tony, nawet szarości muszą być wyraźne. Wyjątkiem są kropkowane tła składające się z dwóch, ewentualnie trzech odrębnych kolorów. Czarny nie służy do ukrycia, wręcz przeciwnie, podkreśla kontury i wzmacnia barwy uzupełniające. Jak najbardziej dopuszczalne są kontrasty. Zarówno można je zastosować pomiędzy pomieszczeniem a meblami, jak również dodatkami. Zdecydowanie nie ma koloru dominującego. Miłośnicy faktur i wielokolorowych tkanin powinni wybrać wielkie wzory, w skrajnych barwach. Drobne rysunki zginął i dadzą wrażenie chaosu.
Dekoracje i dodatki
Pop art wyróżnia się prostotą ale nie oznacza to minimalizmu. Dopuszczalne są wszelakie dodatki jak na przykład poduszki, koce, dywany, lecz przeważnie w gładkim wydaniu, bez falban, koronek czy cekinów. Pokusić się można na zestawienia kilku wazonów w różnych, mocnych kolorach ze szkła, plastiku a nawet malowanej stali. W stylizacji łatwo popaść w kicz i tandetę, jednak dzieje się tak w przypadku nadmiaru bibelotów. Stawianie na umiar to dobry kompromis pomiędzy kolorowym pop art’em a przesadyzmem.
Sztuka we wnętrzach pop art
Projektując wnętrze warto dodać kilka obrazów, plakatów lub rzeźb które zapoczątkowały powstanie sztuki popularnej. Grafiki można także zastosować na wielkiej powierzchni ścian, jednak to zabieg dla odważnych, bardzo często kosztowny. Chętnie wykorzystywanym motywem są przedmioty codziennego użytku, geometria jak również takie gwiazdy jak Marylin Monroe czy Elvis Presley. Z pewnością nie są to prace lekkie w odbiorze, proste ale dalekie od realizmu. Powieszone na białej ścianie, nawet w klasycznym pomieszczeniu nadadzą klimatu lat pięćdziesiątych. Ogromną inspiracją były komiksy które w formie plakatów świetnie przyjmowane są przez młodzież.
Jak zacząć przygodę z kolorami?
Na pewno styl pop art nie jest dla każdego. Można go kochać lub nienawidzić dlatego rozważając go w mieszkaniu bezpieczniej jest wprowadzać dodatki w mocnych kolorach, niż od razu wymieniać meble i przemalowywać ściany. To świetny sposób na zróżnicowanie otoczenia, zwłaszcza późną jesienią i zimą gdy na zewnątrz brakuje barw. Jeśli nie jesteście pewni wyboru, zacznijcie od żółci, różu, zieleni. Charakterystyczne pokrowce na poduszki, koc, plakat lub wazon będą wystarczające aby określić sympatię do sztuki popularnej. Na pewno bardziej zachwycone będą dzieci. Kolorowe półki, krzesło czy tablica korkowa będą przyciągać uwagę. Niestety, nie jest to styl dla osób z nadpobudliwością czy problemami z koncentracją.